DigiFoodEdu

Επίσης στοχεύει στον εκσυγχρονισμό των παιδαγωγικών πρακτικών που χρησιμοποιούνται για την καθοδήγηση και την υποστήριξη των φοιτητών κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων διατροφής

Από τις αρχές του 2020, με το ξεκίνημα της πανδημίας, η Βιομηχανία Τροφίμων βίωσε μία αναπάντεχη κρίση, που επηρέασε τις καταναλωτικές συνήθειες και η οποία έχει και θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία. Παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες, ο αγροδιατροφικός τομέας συνέχισε να ανταποκρίνεται στο έργο του, να προσφέρει στους καταναλωτές προϊόντα διατροφής ασφαλή, ποιοτικά και προσιτά. Όμως, η στρατηγική καινοτομίας που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε προτεραιότητα για πολλές εταιρείες του κλάδου, χρειάστηκε να αναθεωρηθεί και δόθηκε βαρύτητα σε ζωτικές προτεραιότητες προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της πανδημικής κρίσης. Η δέσμευση της Βιομηχανίας Τροφίμων και των ανθρώπων της, σε όλη αυτή την προσπάθεια, υπήρξε αξιοθαύμαστη. Οι επιχειρήσεις αναθεωρούν τα δεδομένα και λαμβάνουν υπόψη τους ακόμη περισσότερο τη βιωσιμότητα, τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές προκλήσεις για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των καταναλωτών.

Για τον λόγο αυτό, σήμερα περισσότερο από ποτέ, ο αγροδιατροφικός τομέας είναι σημαντικό να στηρίζεται στη νέα γενιά, στη δημιουργικότητα και τον δυναμισμό της. Για περισσότερο από 20 χρόνια, o Διαγωνισμός ECOTROPHELIA φέρνει κοντά την Ακαδημαϊκή Κοινότητα με τον αγροδιατροφικό τομέα, με στόχο να επαναξιολογήσουν το μέλλον των προϊόντων διατροφής. Ο θεσμός ECOTROPHELIA δημιουργήθηκε στη Γαλλία, ως ένας διαγωνισμός για νέους φοιτητές για την ανάπτυξη οικολογικών καινοτόμων προϊόντων διατροφής. Πλέον διοργανώνεται κάθε χρόνο σε περίπου 20 χώρες και διεξάγεται στη συνέχεια και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όλα αυτά τα χρόνια το ECOTROPHELIA αποτελεί «εργαστήριο» καινοτομίας και φυτώριο επιστημόνων του αγροδιατροφικού τομέα.

Παρά την κρίση, οι φοιτητές και οι καθηγητές τους κλήθηκαν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, συνεχίζοντας να δημιουργούν αλλά και να συμμετέχουν, ακόμη και ψηφιακά στη διαδικασία. Η πανδημία επηρέασε σημαντικά την εκπαίδευση και την κατάρτιση και επιτάχυνε την πορεία προς την ψηφιακή μετάβαση. Παρότι τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα «συστημικά» ανταποκρίθηκαν άμεσα, ώστε να καλύψουν τις νέες ανάγκες εκπαίδευσης, οι πόροι και οι ψηφιακές δεξιότητες που απαιτούνται είναι περιορισμένες. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η εκπαίδευση στα θέματα της αγροδιατροφής είναι κυρίως πρακτική (εργαστήρια, πιλοτικές μονάδες), γεγονός που καθιστά το έργο των Ιδρυμάτων ιδιαίτερα περίπλοκο. Η πίεση που ασκήθηκε βέβαια λόγω των συνθηκών οδήγησε σε σημαντικές εμπειρίες μάθησης και αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών. Είναι επομένως επιτακτική η ανάγκη να μελετήσουμε τις πρακτικές αυτές, να συλλέξουμε και να αναλύσουμε τις εμπειρίες, από διαφορετικούς εταίρους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και να αναπτύξουμε έναν οδηγό καλών πρακτικών για τη βελτίωση της εκπαίδευσης στην ψηφιακή πλέον εποχή.

Στο έργο DigiFoodEdu συνεργάζονται 3 χώρες (Γαλλία, Ελλάδα, Σλοβενία) και θα φέρει κοντά εκπροσώπους από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τον αγροδιατροφικό τομέα των χωρών αυτών, για να συζητήσουν το ζήτημα της ψηφιακής εκπαιδευτικής ετοιμότητας. Στοχεύει σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων:

• Καθηγητές & εκπαιδευτικό προσωπικό, κυρίως όσους παρέχουν καθοδήγηση σε projects του ECOTROPHELIA ή προσέγγιση εκμάθησης με βάση τα projects.
• Φοιτητές Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων που ασχολούνται με την αγροδιατροφή, αλλά και φοιτητές άλλων ειδικοτήτων που ασχολούνται με πολυτομεακά έργα, ΑΕΙ που μπορούν να ωφεληθούν από τα αποτελέσματα των έργων και να εξελίξουν τις παιδαγωγικές πρακτικές τους.
• Εκπροσώπους του αγροδιατροφικού τομέα που αναγνωρίζουν τον ρόλο και τη συμβολή του ECOTROPHELIA στη διασύνδεση Ακαδημαϊκής Κοινότητας και Βιομηχανίας, ως ένα εργαλείο που γεφυρώνει την καινοτομία, την εκπαίδευση και την προώθηση νέων ταλέντων.

Η κρίση του COVID-19 επηρέασε την εκπαίδευση σε παγκόσμιο επίπεδο και εντελώς ξαφνικά κάθε οργανισμός κλήθηκε να απαντήσει σύμφωνα με τους επιβεβλημένους περιορισμούς που τέθηκαν σε κάθε χώρα, εφαρμόζοντας «τηλε-εκπαίδευση» και «τηλε-μάθηση». Η «επιβεβλημένη», κατά μία έννοια, ψηφιακή μετάβαση έφερε αρκετές αλλαγές στα συστήματα, με θετικά πολλές φορές αποτελέσματα, οδηγώντας στην ανάπτυξη καινοτόμων, παραγωγικών και επαναχρησιμοποιήσεων πρακτικών. Η συλλογή αυτής της πολύτιμης εμπειρίας και γνώσης, η μελέτη των δυσκολιών αλλά και των λύσεων που εφαρμόστηκαν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, είναι λοιπόν απαραίτητη, καθώς θα συμβάλει στην ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων για την προσφορά υψηλού επιπέδου ψηφιακής εκπαίδευσης.